σακχαρώδης διαβήτης

σακχαρώδης διαβήτης (Σακχαρώδης Διαβήτης, ΣΔ) είναι μια χρόνια μεταβολική νόσος, που εκδηλώνεται με τη μορφή απόλυτης ή σχετικής ανεπάρκειας της πρωτεϊνικής ορμόνης του παγκρέατος στο αίμα που ονομάζεται ινσουλίνη, και χαρακτηρίζεται από παραβίαση του μεταβολισμού της δεξτρόζης στον οργανισμό - επίμονη υπεργλυκαιμία, η οποία στη συνέχεια οδηγεί σε μεταβολικές διαταραχές λιπών, πρωτεϊνών, μεταλλικών αλάτων και νερού.

Στη συνέχεια θα μάθετε: τι είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, οι κύριοι τύποι, τα συμπτώματα και οι μέθοδοι θεραπείας του.

Τύποι σακχαρώδους διαβήτη (ταξινόμηση)

Ταξινόμηση του σακχαρώδη διαβήτη κατά αιτία:

1. διαβήτη τύπου 1- χαρακτηρίζεται από απόλυτη έλλειψη ινσουλίνης στο αίμα:

   • Τα αυτοάνοσα αντισώματα επιτίθενται και καταστρέφουν πλήρως τα β-κύτταρα του παγκρέατος.
   • Ιδιοπαθής (χωρίς γνωστή αιτία).

2. Διαβήτης τύπου 2- σχετική έλλειψη ινσουλίνης στο αίμα. Αυτό σημαίνει ότι ο ποσοτικός δείκτης των επιπέδων ινσουλίνης παραμένει εντός του φυσιολογικού εύρους, αλλά ο αριθμός των υποδοχέων για την ορμόνη στις μεμβράνες των κυττάρων-στόχων (εγκέφαλος, ήπαρ, λιπώδης ιστός, μύες) μειώνεται.

3. διαβήτης κύησης- μια οξεία ή χρόνια πάθηση που εκδηλώνεται με τη μορφή υπεργλυκαιμίας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μιας γυναίκας.

4. Άλλες (καταστασιακές) αιτίες διαβήτη- μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη που προκαλείται από αιτίες που δεν σχετίζονται με την παθολογία του παγκρέατος. Μπορούν να είναι προσωρινές και μόνιμες.

τύπους διαβήτη:

• Φάρμακο;

• μεταδοτικός;

• γενετικά ελαττώματα στο μόριο της ινσουλίνης ή στους υποδοχείς της.

• που σχετίζονται με άλλες ενδοκρινικές παθολογίες:

  • Νόσος Itsenko-Cushing;
  • αδένωμα επινεφριδίων?
  • Νόσος Basedow.

Ταξινόμηση του διαβήτη ανάλογα με τη σοβαρότητα:

• Ελαφρύ σχήμα- χαρακτηρίζεται από υπεργλυκαιμία που δεν υπερβαίνει τα 8 mmol / l, ελαφρές ημερήσιες διακυμάνσεις στα επίπεδα σακχάρου, απουσία γλυκοζουρίας (σάκχαρο στα ούρα). Δεν απαιτεί φαρμακολογική διόρθωση με ινσουλίνη.

  Πολύ συχνά σε αυτό το στάδιο οι κλινικές εκδηλώσεις της νόσου μπορεί να απουσιάζουν, ωστόσο, κατά τη διάρκεια της ενόργανης διάγνωσης, έχουν ήδη ανιχνευθεί οι πρώτες μορφές τυπικών επιπλοκών με βλάβες στα περιφερικά νεύρα, στα μικροαγγεία του αμφιβληστροειδούς, στα νεφρά και στην καρδιά.

• Μέτριας σοβαρότητας- Το επίπεδο της γλυκόζης στο περιφερικό αίμα φτάνει τα 14 mmol / l, εμφανίζεται γλυκοζουρία (έως 40 g / l), μια εισερχόμενηκετοξέωση- απότομη αύξηση των κετονικών σωμάτων (μεταβολίτες διάσπασης λίπους).

  Τα σώματα κετόνης σχηματίζονται λόγω έλλειψης ενέργειας στα κύτταρα. Σχεδόν όλη η γλυκόζη κυκλοφορεί στο αίμα και δεν εισέρχεται στο κύτταρο και αρχίζει να χρησιμοποιεί αποθέματα λίπους για την παραγωγή ATP. Σε αυτό το στάδιο, το επίπεδο της γλυκόζης ελέγχεται με τη βοήθεια διαιτοθεραπείας, τη χρήση από του στόματος υπογλυκαιμικών φαρμάκων.

  Κλινικά εκδηλώνεται με λειτουργικές διαταραχές των νεφρών, του καρδιαγγειακού συστήματος, της όρασης, των νευρολογικών συμπτωμάτων.

• Δύσκολη πορεία- Το σάκχαρο στο αίμα ξεπερνά τα 14 mmol/l, με διακυμάνσεις έως 20-30 mmol, γλυκοζουρία πάνω από 50 mmol/l. Πλήρης εξάρτηση από ινσουλινοθεραπεία, σοβαρή δυσλειτουργία αιμοφόρων αγγείων, νεύρων, συστημάτων οργάνων.

Ταξινόμηση ανάλογα με το επίπεδο αντιστάθμισης υπεργλυκαιμίας:

αποζημίωση- Αυτή είναι μια υπό όρους φυσιολογική κατάσταση του σώματος παρουσία χρόνιας ανίατης ασθένειας. Η ασθένεια έχει 3 φάσεις:

1. αποζημίωση- Η δίαιτα ή η ινσουλινοθεραπεία σάς επιτρέπει να επιτύχετε φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Η αγγειοπάθεια και η νευροπάθεια δεν εξελίσσονται. Η γενική κατάσταση του ασθενούς παραμένει ικανοποιητική για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν υπάρχει παραβίαση του μεταβολισμού του σακχάρου στα νεφρά, απουσία κετονικών σωμάτων, ακετόνης. Η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη δεν υπερβαίνει το "5%".

2. υποαποζημίωση- Η θεραπεία δεν διορθώνει πλήρως την αιματολογική εξέταση και τις κλινικές εκδηλώσεις της νόσου. Το σάκχαρο στο αίμα δεν είναι υψηλότερο από 14 mmol / l. Τα μόρια ζάχαρης καταστρέφουν τα ερυθροκύτταρα και εμφανίζεται γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, η βλάβη στα μικροαγγεία στα νεφρά εκδηλώνεται με τη μορφή μικρής ποσότητας γλυκόζης στα ούρα (έως 40 g / l). Η ακετόνη στα ούρα δεν ανιχνεύεται, ωστόσο, είναι πιθανές ελαφρές εκδηλώσεις κετοξέωσης.

3. αποζημίωση- η πιο σοβαρή φάση των διαβητικών. Στα τελευταία στάδια της νόσου, συνήθως υπάρχει ολική βλάβη στο πάγκρεας και στους υποδοχείς ινσουλίνης. Χαρακτηρίζεται από σοβαρή γενική κατάσταση του ασθενούς μέχρι και κώμα. Τα επίπεδα γλυκόζης δεν μπορούν να διορθωθούν με τη βοήθεια φαρμάκων. Φάρμακα (πάνω από 14 mmol / l). Υψηλό επίπεδο σακχάρου στα ούρα (πάνω από 50 g/l), ακετόνη. Η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη υπερβαίνει σημαντικά τον κανόνα, εμφανίζεται υποξία. Εάν παραταθεί, αυτή η κατάσταση οδηγεί σε κώμα και θάνατο.

αιτίες του διαβήτη

Ο σακχαρώδης διαβήτης (συντομογραφία DM) είναι μια πολυαιτιολογική νόσος.

Δεν υπάρχει ένας μοναδικός παράγοντας που θα προκαλούσε διαβήτη σε όλα τα άτομα με αυτήν την παθολογία.

Οι κύριες αιτίες ανάπτυξης της νόσου:

Σακχαρώδης διαβήτης τύπου Ι:

1. Γενετικές αιτίες διαβήτη:

   • συγγενής ανεπάρκεια παγκρεατικών β-κυττάρων.
   • κληρονομικές μεταλλάξεις στα γονίδια που είναι υπεύθυνα για τη σύνθεση της ινσουλίνης.
   • γενετική προδιάθεση για αυτοεπιθετικότητα της ανοσίας στα β-κύτταρα (οι πιο στενοί συγγενείς είναι οι διαβητικοί).

2. Μολυσματικά αίτια του σακχαρώδη διαβήτη είναι οι παγκρεατοτροπικοί ιοί (που επηρεάζουν το πάγκρεας): ερυθρά, έρπης τύπου 4, παρωτίτιδα, ηπατίτιδα A, B, C. Η ανθρώπινη ανοσία μαζί με αυτούς τους ιούς αρχίζει να καταστρέφει τα παγκρεατικά κύτταρα, γεγονός που προκαλεί σακχαρώδη διαβήτη.

Ο διαβήτης τύπου ΙΙ έχει τις ακόλουθες αιτίες:

• κληρονομικότητα (παρουσία διαβήτη στην άμεση οικογένεια).
• σπλαχνική παχυσαρκία?
• ηλικία (συνήθως άνω των 50-60 ετών).
• χαμηλή πρόσληψη φυτικών ινών και υψηλή πρόσληψη εξευγενισμένων λιπών και απλών υδατανθράκων.
• υπερτονική νόσος?
• αθηροσκλήρωση.

προκλητικοί παράγοντες

Αυτή η ομάδα παραγόντων δεν είναι από μόνη της η αιτία της νόσου, αλλά με την παρουσία γενετικής προδιάθεσης αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα ανάπτυξής της.

• σωματική αδράνεια (παθητικός τρόπος ζωής).
• Ευσαρκία;
• Κάπνισμα;
• υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ?
• η χρήση ουσιών που επηρεάζουν το πάγκρεας (για παράδειγμα, φάρμακα).
• υπερβολικό λίπος και απλούς υδατάνθρακες στη διατροφή.

Συμπτώματα του διαβήτη

Ο διαβήτης είναι μια χρόνια ασθένεια, επομένως τα συμπτώματα δεν εμφανίζονται ποτέ ξαφνικά. Τα συμπτώματα σε γυναίκες και άνδρες είναι σχεδόν τα ίδια. Με τη νόσο, οι εκδηλώσεις των ακόλουθων κλινικών σημείων είναι δυνατές σε διάφορους βαθμούς.

• Συνεχής αδυναμία, μειωμένη αποτελεσματικότητα- αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα χρόνιας έλλειψης ενέργειας των εγκεφαλικών κυττάρων και των σκελετικών μυών.
• ξηρότητα και φαγούρα του δέρματος- λόγω συνεχούς απώλειας υγρών στα ούρα.
• ζάλη, πονοκέφαλος- Σημάδια διαβήτη - λόγω έλλειψης γλυκόζης στο κυκλοφορούν αίμα των εγκεφαλικών αγγείων.
• Συχνουρία- εμφανίζεται λόγω βλάβης στα τριχοειδή αγγεία των σπειραμάτων των νεφρώνων των νεφρών.
• Μειωμένη ανοσία (συχνό SARS, παρατεταμένη μη επούλωση τραυμάτων στο δέρμα)- η δραστηριότητα της ανοσίας των Τ-κυττάρων είναι εξασθενημένη, το δέρμα εκτελεί χειρότερη λειτουργία φραγμού.
• πολυφαγία- ένα συνεχές αίσθημα πείνας - αυτή η κατάσταση προκύπτει λόγω της ταχείας απώλειας γλυκόζης στα ούρα και της ανεπαρκούς μεταφοράς της στα κύτταρα.
• Μειωμένη όραση- αιτία - βλάβη στα μικροσκοπικά αγγεία του αμφιβληστροειδούς.
• πολυδιψία- συνεχής δίψα από συχνή ούρηση.
• μούδιασμα των άκρων- η επίμονη υπεργλυκαιμία οδηγεί σε ειδική πολυνευροπάθεια - βλάβη στα αισθητήρια νεύρα σε όλο το σώμα.
• πόνος στην περιοχή της καρδιάς- Η στένωση των στεφανιαίων αρτηριών λόγω αθηροσκλήρωσης οδηγεί σε μείωση της παροχής αίματος στο μυοκάρδιο και σπαστικό πόνο.
• Μειωμένη σεξουαλική λειτουργία- σχετίζεται άμεσα με την κακή ροή αίματος στα όργανα που παράγουν τις ορμόνες του φύλου.

διάγνωση διαβήτη

Η διάγνωση του διαβήτη τις περισσότερες φορές δεν προκαλεί δυσκολίες για έναν εξειδικευμένο ειδικό. Ο γιατρός μπορεί να υποψιαστεί την ασθένεια με βάση τους ακόλουθους παράγοντες:

• Ένας διαβητικός παραπονιέται για πολυουρία (αύξηση της ποσότητας των καθημερινών ούρων), πολυφαγία (συνεχής πείνα), αδυναμία, πονοκέφαλο και άλλα κλινικά συμπτώματα.
• Κατά τη διάρκεια μιας προληπτικής εξέτασης αίματος για τα επίπεδα γλυκόζης, ο δείκτης ήταν πάνω από 6, 1 mmol / l με άδειο στομάχι ή 11, 1 mmol / l 2 ώρες μετά το γεύμα.

Όταν ανιχνευθεί αυτή η συμπτωματολογία, εκτελείται μια σειρά εξετάσεων για την επιβεβαίωση / διάψευση της διάγνωσης και την εξεύρεση των αιτιών.

Εργαστηριακή διάγνωση διαβήτη

Δοκιμή ανοχής γλυκόζης από το στόμα (OGTT)

Μια τυπική εξέταση για τον προσδιορισμό της λειτουργικής ικανότητας της ινσουλίνης να δεσμεύει τη γλυκόζη και να διατηρεί φυσιολογικά επίπεδα στο αίμα.

Η ουσία της μεθόδου:Το πρωί, στο πλαίσιο μιας 8ωρης νηστείας, λαμβάνεται αίμα για να προσδιοριστεί το επίπεδο της γλυκόζης νηστείας. Μετά από 5 λεπτά, ο γιατρός δίνει στον ασθενή 75 g γλυκόζης διαλυμένα σε 250 ml νερού για να πιει. Λαμβάνεται ξανά αίμα μετά από 2 ώρες και προσδιορίζεται ξανά το επίπεδο σακχάρου.

Σε αυτό το διάστημα εμφανίζονται συνήθως τα πρώτα συμπτώματα του διαβήτη.

Κριτήρια για την αξιολόγηση της ανάλυσης OGTT:

πρότυπο
Με άδειο στομάχι	< 5η 6η
2 ώρες μετά το OGTT	< 7η 8η
Σακχαρώδης διαβήτης (απαιτείται διαφορική διάγνωση για τύπους διαβήτη)
Με άδειο στομάχι	≥ 6. 1
2 ώρες μετά το OGTT	≥ 11. 1
τυχαίος ορισμός	≥ 11. 1

Προσδιορισμός της περιεκτικότητας σε γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (C - HbA1c)

Γλυκιωμένη αιμοσφαιρίνη ή HbA1c- Πρόκειται για την αιμοσφαιρίνη των ερυθροκυττάρων, η οποία μετασχηματίζεται με την επαφή με τη γλυκόζη. Η συγκέντρωσή του στο αίμα σχετίζεται άμεσα με το επίπεδο γλυκόζης, γεγονός που καθιστά δυνατή την εκτίμηση της αντιστάθμισης της κατάστασης ενός διαβητικού.

Ο κανόνας είναι έως και 6%.

• Αμφίβολο αποτέλεσμα - 6-6, 4%;
• Με σακχαρώδη διαβήτη - περισσότερο από 6, 4%.

Προσδιορισμός της περιεκτικότητας σε πεπτίδιο C

C-πεπτίδιοείναι ένα θραύσμα του μορίου της προϊνσουλίνης. Όταν το πεπτίδιο C διασπάται, η ινσουλίνη γίνεται λειτουργικά ενεργή. Η συγκέντρωση αυτής της ουσίας στο αίμα σας επιτρέπει να αξιολογήσετε την έκκριση ινσουλίνης στο πάγκρεας.

Κανόνας: 0, 79-1, 90 ng/mL (SI: 0, 27-0, 64 mmol/L).

Προσδιορισμός του επιπέδου προϊνσουλίνης

Αυτή η δοκιμή σας επιτρέπει να διακρίνετε διάφορες ασθένειες του παγκρέατος και τον διαβήτη. Η αύξηση της προϊνσουλίνης στο αίμα υποδηλώνει συχνότερα έναν ενδοκρινικό όγκο - ινσουλίνωμα (μια μάλλον σπάνια παθολογία). Υψηλές συγκεντρώσεις μορίων προϊνσουλίνης μπορεί επίσης να υποδηλώνουν διαβήτη τύπου 2.

Ο κανόνας είναι 3, 3-28 pmol / l.

Προσδιορισμός του επιπέδου των αντισωμάτων κατά των βήτα κυττάρων του παγκρέατος

Μία από τις πιο ακριβείς εξετάσεις για τον προσδιορισμό της παρουσίας και των αιτιών του διαβήτη. Η εξέταση πραγματοποιείται σε ομάδες κινδύνου (π. χ. άτομα με προδιάθεση για διαβήτη, εάν η άμεση οικογένεια έχει αυτή τη νόσο), καθώς και σε ασθενείς με μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη κατά τη διάρκεια του oGTT.

Όσο υψηλότερος είναι ο τίτλος των ειδικών αντισωμάτων, τόσο πιο πιθανή είναι η αυτοάνοση αιτιολογία της νόσου και τόσο πιο γρήγορα καταστρέφονται τα βήτα κύτταρα και μειώνεται το επίπεδο ινσουλίνης στο αίμα. Στους διαβητικούς συνήθως ξεπερνά το 1: 10.

Κανόνας - τίτλος: λιγότερο από 1: 5.

Εάν ο τίτλος των αντισωμάτων παραμένει εντός του φυσιολογικού εύρους αλλά η συγκέντρωση της γλυκόζης νηστείας είναι πάνω από 6, 1, η διάγνωση είναι σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2.

επίπεδα αντισωμάτων ινσουλίνης

Μια άλλη ειδική ανοσολογική ανάλυση. Πραγματοποιείται για διαφορική διάγνωση σε ασθενείς με διαβήτη (διαβήτης τύπου 1 και διαβήτης τύπου 2). Εάν διαταραχθεί η ανοχή στη γλυκόζη, λαμβάνεται αίμα και γίνεται ορολογική εξέταση. Μπορεί επίσης να υποδεικνύει τις αιτίες του διαβήτη.

Ο κανόνας της ΑΤ στην ινσουλίνη είναι 0-10 IU / ml.

• Εάν η C(AT) είναι υψηλότερη από το φυσιολογικό, η διάγνωση είναι διαβήτης τύπου 1. αυτοάνοσος σακχαρώδης διαβήτης?
• Εάν το C(AT) είναι εντός των τιμών αναφοράς, η διάγνωση είναι διαβήτης τύπου 2.

Δοκιμή αντισωμάτων GAD (αποκαρβοξυλάση γλουταμικού οξέος).

Το GAD είναι ένα ειδικό μεμβρανικό ένζυμο του κεντρικού νευρικού συστήματος. Η λογική συσχέτιση μεταξύ του επιπέδου των αντισωμάτων κατά της GAD και της ανάπτυξης διαβήτη τύπου 1 δεν είναι ακόμη σαφής, αλλά αυτά τα αντισώματα ανιχνεύονται στο αίμα στο 80-90% των ασθενών. Η ανάλυση για το AT GAD συνιστάται σε ομάδες κινδύνου για τη διάγνωση του προδιαβήτη και τη συνταγογράφηση προληπτικής δίαιτας και φαρμακολογικής θεραπείας.

Κανόνας AT GAD - 0-5 IU / ml.

• Ένα θετικό αποτέλεσμα με φυσιολογική γλυκόζη αίματος υποδηλώνει υψηλό κίνδυνο διαβήτη τύπου 1.
• Ένα αρνητικό αποτέλεσμα με αυξημένο σάκχαρο στο αίμα υποδηλώνει την ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2.

Δοκιμή ινσουλίνης στο αίμα

ινσουλίνη- μια εξαιρετικά ενεργή ορμόνη του ενδοκρινικού τμήματος του παγκρέατος, που συντίθεται στα βήτα κύτταρα των νησίδων Langerhans. Η κύρια λειτουργία του είναι να μεταφέρει γλυκόζη στα κύτταρα του σώματος. Η μείωση των επιπέδων ινσουλίνης είναι ο σημαντικότερος κρίκος στην παθογένεση της νόσου.

Ο κανόνας συγκέντρωσης ινσουλίνης είναι 2, 6-24, 9 mcU / ml

• Κάτω από τον κανόνα - η πιθανή ανάπτυξη διαβήτη και άλλων ασθενειών.
• Πάνω από το φυσιολογικό - όγκος του παγκρέατος (ινσουλίνωμα).

Ενεργειακή διάγνωση του διαβήτη

Υπερηχογράφημα παγκρέατος

Η μέθοδος της υπερηχογραφικής εξέτασης σας επιτρέπει να ανιχνεύσετε μορφολογικές αλλαγές στους ιστούς του αδένα.

Κατά κανόνα, με σακχαρώδη διαβήτη, σημειώνεται διάχυτη βλάβη (περιοχές σκλήρυνσης - αντικατάσταση λειτουργικά ενεργών κυττάρων με συνδετικό ιστό).

Το πάγκρεας μπορεί επίσης να διευρυνθεί και να εμφανίσει σημάδια οιδήματος.

Αγγειογραφία των αγγείων των κάτω άκρων

Οι αρτηρίες των κάτω άκρων είναι το όργανο-στόχος στον σακχαρώδη διαβήτη. Η επίμονη υπεργλυκαιμία προκαλεί αύξηση της χοληστερόλης στο αίμα και αθηροσκλήρωση, οδηγώντας σε μείωση της αιμάτωσης των ιστών.

Ο πυρήνας της μεθόδου είναι η εισαγωγή ενός ειδικού σκιαγραφικού στην κυκλοφορία του αίματος ενώ ταυτόχρονα ελέγχεται η βατότητα των αγγείων σε τομογράφο υπολογιστή.

Εάν υπάρχει σημαντική μείωση της ροής του αίματος στο επίπεδο των ποδιών των κάτω άκρων, αναπτύσσεται το λεγόμενο «διαβητικό πόδι» Η διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη βασίζεται σε αυτήν την ερευνητική μέθοδο.

Υπερηχογράφημα νεφρών και ECHO KG καρδιάς

Μέθοδοι ενόργανης εξέτασης των νεφρών, που επιτρέπουν την αξιολόγηση της βλάβης σε αυτά τα όργανα παρουσία διάγνωσης σακχαρώδους διαβήτη.

Αναπτύσσονται μικροαγγειοπάθειες στην καρδιά και τα νεφρά - βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία με σημαντική μείωση του αυλού τους και, ως αποτέλεσμα, επιδείνωση της ικανότητας λειτουργίας τους. Η μέθοδος επιτρέπει την πρόληψη των επιπλοκών του σακχαρώδη διαβήτη.

Αμφιβληστροειδογραφία ή αγγειογραφία των αγγείων του αμφιβληστροειδούς

Τα μικροσκοπικά αγγεία του αμφιβληστροειδούς είναι πιο ευαίσθητα στην υπεργλυκαιμία, επομένως η ανάπτυξη βλάβης σε αυτά αρχίζει ακόμη και πριν από τα πρώτα κλινικά σημάδια σακχαρώδους διαβήτη.

Με τη βοήθεια σκιαγραφικού προσδιορίζεται ο βαθμός στένωσης ή πλήρους απόφραξης των αγγείων. Επίσης, το πιο σημαντικό σημάδι του ΣΔ θα είναι η παρουσία μικροδιαβρώσεων και ελκών στον βυθό.

Η διάγνωση του σακχαρώδους διαβήτη είναι ένα σύνθετο μέτρο που βασίζεται στο ιστορικό της νόσου, στην αντικειμενική εξέταση από ειδικό, σε εργαστηριακές εξετάσεις και σε οργανικές μελέτες. Με ένα μόνο διαγνωστικό κριτήριο, είναι αδύνατο να γίνει 100% σωστή διάγνωση.

Εάν διατρέχετε κίνδυνο, φροντίστε να συμβουλευτείτε το γιατρό σας για να μάθετε περισσότερα σχετικά με το τι είναι ο διαβήτης και τι να κάνετε με μια τέτοια διάγνωση.

θεραπευτική αγωγή

Η θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη είναι ένα σύνολο μέτρων που στοχεύουν στη διόρθωση του επιπέδου του σακχάρου στο αίμα, της χοληστερόλης, των σωμάτων κετόνης, της ακετόνης και του γαλακτικού οξέος, αποτρέποντας την ταχεία ανάπτυξη επιπλοκών και βελτιώνοντας την ποιότητα της ανθρώπινης ζωής.

Στον διαβήτη, μια πολύ σημαντική πτυχή είναι η χρήση όλων των μεθόδων θεραπείας.

Μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία του διαβήτη:

• Φαρμακολογική θεραπεία (ινσουλινοθεραπεία);
• Διατροφή;
• Τακτική σωματική δραστηριότητα;
• Προληπτικά μέτρα για την πρόληψη της εξέλιξης της νόσου και της ανάπτυξης επιπλοκών.
• ψυχολογικη ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ.

Θεραπεία Διαβήτη Τύπου 1

Φαρμακολογική διόρθωση με ινσουλίνη

Η ανάγκη για ενέσεις ινσουλίνης σε ασθενείς με διαβήτη, ο τρόπος και η συχνότητα χορήγησής τους είναι αυστηρά ατομικές και επιλέγονται από ειδικούς (θεραπευτές, ενδοκρινολόγους, καρδιολόγους, νευροπαθολόγους, ηπατολόγους, διαβητολόγους). Δίνουν πάντα προσοχή στα συμπτώματα του διαβήτη, διεξάγουν διαφορική διάγνωση, έλεγχο και αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των φαρμάκων.

Τύποι ινσουλίνης:

• γρήγορη αντίδραση(υπερ βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα) - αρχίζει να δρα αμέσως μετά τη χορήγηση και δρα εντός 3-4 ωρών. Χρησιμοποιείται πριν ή αμέσως μετά το γεύμα.
• σύντομη δράση- δρα 20-30 λεπτά μετά τη χορήγηση. Είναι απαραίτητο να εφαρμόζεται αυστηρά 10-15 λεπτά πριν από το φαγητό.
• μεσαίας διάρκειας- χρησιμοποιούνται για συνεχή λήψη και δρουν εντός 12-18 ωρών μετά την ένεση. Βοηθά στην πρόληψη των επιπλοκών από τον διαβήτη.
• Ινσουλίνη μακράς δράσης- απαιτεί συνεχή καθημερινή χρήση. Ισχύει από 18 έως 24 ώρες. Δεν χρησιμοποιείται για τη μείωση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, αλλά ελέγχει μόνο την ημερήσια συγκέντρωσή του και δεν του επιτρέπει να υπερβεί τις φυσιολογικές τιμές.
• Συνδυασμένη ινσουλίνη- περιέχει ινσουλίνες εξαιρετικά βραχείας και μακράς δράσης σε διάφορες αναλογίες. Χρησιμοποιείται κυρίως στην εντατική ιατρική για τον διαβήτη τύπου 1.

Διατροφική θεραπεία στο διαβήτη

Διατροφή - 50% επιτυχία στον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα σε ασθενή με σακχαρώδη διαβήτη.

Ποιες τροφές πρέπει να καταναλώνονται;

• Φρούτα και λαχανικά με χαμηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη και υψηλές συγκεντρώσεις βιταμινών και μετάλλων (μήλα, καρότα, λάχανο, παντζάρια).
• κρέας με χαμηλή περιεκτικότητα σε ζωικό λίπος (μοσχάρι, γαλοπούλα, ορτύκια).
• Δημητριακά και δημητριακά (φαγόπυρο, σιτάρι, ρύζι, κριθάρι, κριθάρι).
• ψάρια (κατά προτίμηση θάλασσα)?
• Από τα ποτά είναι προτιμότερο να επιλέγετε αδύναμα αφεψήματα τσαγιού και φρούτων.

Τι πρέπει να απορριφθεί:

• καραμέλα, ζυμαρικά, αλεύρι?
• Συμπυκνωμένοι χυμοί?
• Λιπαρά κρέατα και γαλακτοκομικά προϊόντα.
• Πικάντικα και καπνιστά τρόφιμα.
• Αλκοόλ.

Θεραπεία Διαβήτη Τύπου 2

Στα αρχικά στάδια, ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 μπορεί να αντιμετωπιστεί καλά με διαιτοθεραπεία, όπως και ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1. Εάν δεν τηρηθεί η δίαιτα και εάν η νόσος εξελιχθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, η φαρμακολογική θεραπεία με φάρμακα που μειώνουν το σάκχαρο του αίματος είναι μεταχειρισμένος. Ακόμη πιο σπάνια, σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 συνταγογραφείται ινσουλίνη.

Υπογλυκαιμικά φάρμακα

• ένα φάρμακο που διεγείρει την παραγωγή ινσουλίνης στο πάγκρεας.
• διεγείρει τα βήτα κύτταρα να παράγουν ινσουλίνη.
• δρα στο έντερο, αναστέλλει τη δραστηριότητα των ενζύμων του λεπτού εντέρου που διασπούν τους πολυσακχαρίτες σε γλυκόζη.
• φάρμακο για την πρόληψη της πολυνευροπάθειας, της μικρο- και της μακροαγγειοπάθειας των νεφρών, της καρδιάς και του αμφιβληστροειδούς.

Λαϊκές θεραπείες για τη θεραπεία του διαβήτη

Οι λαϊκές μέθοδοι περιλαμβάνουν την παρασκευή διαφόρων αφεψημάτων από βότανα, φρούτα και λαχανικά για τη διόρθωση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα σε κάποιο βαθμό.

• κρύπτη αμούρ- έτοιμο εκχύλισμα από βρύα. Η χρήση του Criphea προκαλεί αύξηση της σύνθεσης των παγκρεατικών ορμονών: λιπάση, αμυλάση, πρωτεάση. Έχει επίσης αντιαλλεργική και ανοσοτροποποιητική δράση, μειώνει τα κύρια συμπτώματα του διαβήτη.
• Ρίζα μαϊντανού + ξύσμα λεμονιού + σκόρδο- αυτά τα προϊόντα περιέχουν μεγάλη ποσότητα βιταμινών C, E, A, σελήνιο και άλλα ιχνοστοιχεία. Όλα αυτά πρέπει να θρυμματιστούν, να αναμειχθούν και να εγχυθούν για περίπου 2 εβδομάδες. Χρησιμοποιήστε από το στόμα 1 κουταλάκι του γλυκού πριν από τα γεύματα.
• βελανίδια βελανιδιάς- περιέχουν τανίνη, έναν πολύ αποτελεσματικό αντιδιαβητικό παράγοντα. Αυτή η ουσία διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα, έχει αντιφλεγμονώδη και αντιοιδηματικά αποτελέσματα, ενισχύει το τοίχωμα των αιμοφόρων αγγείων, ανακουφίζει τους έντονους τύπους. Τα βελανίδια πρέπει να αλέθονται σε σκόνη και να λαμβάνονται 1 κουταλάκι του γλυκού πριν από κάθε γεύμα.

Η σωματική δραστηριότητα στον διαβήτη

Η τακτική σωματική δραστηριότητα στον σακχαρώδη διαβήτη είναι μια πολύ σημαντική πτυχή στη θεραπεία και την πρόληψη των επιπλοκών του σακχαρώδη διαβήτη. Οι πρωινές ασκήσεις, το τρέξιμο, το κολύμπι θα βοηθήσουν στην αποφυγή του υπερβολικού βάρους, στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στους μύες και στα όργανα, στην ενίσχυση των αιμοφόρων αγγείων και στη σταθεροποίηση του νευρικού συστήματος.

πρόληψη ασθενείας

Η ασθένεια δεν μπορεί να προληφθεί με γενετική προδιάθεση. Ωστόσο, τα άτομα που διατρέχουν κίνδυνο χρειάζεται να λάβουν μια σειρά μέτρων για τον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και του ρυθμού ανάπτυξης επιπλοκών του διαβήτη.

• Τα παιδιά με δυσμενή κληρονομικότητα (γονείς, παππούδες και γιαγιάδες έχουν διαβήτη) θα πρέπει να ελέγχονται για τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μία φορά το χρόνο, καθώς και να παρακολουθούν την κατάστασή τους και την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων της νόσου. Επίσης, σημαντικό μέτρο είναι οι ετήσιες διαβουλεύσεις με οφθαλμίατρο, νευροπαθολόγο, ενδοκρινολόγο και καρδιολόγο για τον προσδιορισμό των πρώτων συμπτωμάτων του διαβήτη και την πρόληψη των επιπλοκών από τον διαβήτη.
• Τα άτομα άνω των 40 ετών πρέπει να ελέγχονται το σάκχαρό τους ετησίως για την πρόληψη του διαβήτη τύπου 2.
• Όλοι οι διαβητικοί χρειάζεται να χρησιμοποιούν ειδικές συσκευές για την παρακολούθηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα - μετρητές γλυκόζης αίματος.

Πρέπει επίσης να μάθετε τα πάντα για τον διαβήτη - τι είναι δυνατό, τι όχι, ξεκινώντας από τον τύπο και τελειώνοντας με τις αιτίες της νόσου που σας αφορούν, γι 'αυτό χρειάζεστε μια μακρά συζήτηση με το γιατρό, θα σας συμβουλεύσει άμεσα στις απαραίτητες εξετάσεις περάσει και συνταγογραφήσει θεραπεία.

Πρόβλεψη ανάκαμψης

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια ανίατη ασθένεια, επομένως η πρόγνωση για ανάκαμψη είναι κακή. Ωστόσο, οι σύγχρονες εξελίξεις στη φαρμακολογική θεραπεία με ινσουλίνη μπορούν να παρατείνουν σημαντικά τη ζωή ενός διαβητικού και η τακτική διάγνωση τυπικών ασθενειών των συστημάτων οργάνων οδηγεί σε βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.